OVer mezelf
"Wat doe je voor werk? Iets met paarden toch." Zomaar een vraag die op een verjaardag gesteld wordt.
Ja, wie mijn Facebook en Instagram napluist, komt wel heel veel 'paard' tegen. Als ik erop zit, als ik er naast sta, als ze verkocht moeten worden of als ik op een paardenevenement of veiling ben.
Zonder familieleden die met paarden te maken hebben, vlamde de passie al op jonge leeftijd op. Mijn eerste manegeles - na twee jaar lang zeuren - als achtjarig meisje in het Achterhoekse Aalten vergeet ik nooit meer.
Dankzij de support van mijn ouders kreeg ik op m'n veertiende mijn eigen pony en mocht ik op concours. Op mijn achttiende vertrok de pony en kwam er een paard.
De paardenkrant
In datzelfde jaar (1998) begon ik voor De Paardenkrant te werken. Kon ik schrijven? Nee. Dat leerden Henk en Henriëtte Rootveld je wel op de redactie.
Tussendoor pony's rijden van hun kinderen, bonte Shetlanders wassen voor de keuring, op de scooter fotorolletjes naar de fotograaf wegbrengen, de krant controleren op de drukkerij en vooral heel veel mee naar evenementen.
Duizenden Paardenkranten deelde ik daar uit, kilometers aantekeningen werden er gemaakt en ik ontmoette ontzettend veel mensen.
Op weg naar huis dicteerde Henk Rootveld het verhaal dat hij in zijn De Paardenkrant wilde publiceren en tikte ik dat in op zo'n zware laptop waar nog een floppy in ging.
De Paardenkrant bracht me op bijzondere plekken. Voor de verslaggeving was ik op FEI Nations Cup wedstrijden in Rome, La Baule, Aken, Hickstead en Barcelona en vloog ik naar Wellington (Florida).
Hoogtepunten waren misschien wel het EK springen in San Patrignano (2005), het WK in Aken (2006), het EK in Windsor (2009) en de Olympische Spelen in Londen (2012).
Ondertussen volgde ik alle hengstenkeuringen in binnen- en buitenland.
Wat ik me in al die jaren niet realiseerde, is het immense netwerk dat je als journalist opbouwt. Dat je veel mensen kende zag ik als voor de hand liggend, maar achteraf zeer waardevol bij de start van een eigen bedrijf.
Wendy Scholten Horses
Sinds 1 juni 2011 bestaat Wendy Scholten Horses, mijn eigen bedrijf. De stal werd professioneler, ik ging als freelancer schrijven en fotograferen en werd benaderd door organisatiebureau EQ International. Dat was het begin van de promotie van talrijke evenementen, waaronder Outdoor Gelderland, Veulenveiling Prinsjesdag, Indoor Twente en CSI Salland.
Als journalist kun je veel betekenen voor een evenement, maar ik voelde dat er meer mogelijk was en ging me verdiepen in marketing en de online promotie via Social Media en Google Adwords.
De successen zijn overweldigend en meetbaar! Evenementen krijgen meer bezoekers, veulens worden duurder verkocht op veilingen en het aantal kopers in binnen- en buitenland groeit maar door.
De markt en de technologie zijn in beweging en dat probeer ik zelf ook te zijn. "Hoe kan ik iets beter doen", is een vraag die ik me steeds weer opnieuw stel. Of ik nou met de paarden bezig ben of achter de computer zit.
de stal
Dan de paarden... De start van mijn werkdag. Mijn paarden staan op Paardensportcentrum Lichtenvoorde in Vragender, iets meer dan vijf minuten van thuis. Gemiddeld heb ik er vijf staan.
De specialisatie is min of meer aan mij voorbijgegaan. Ik houd van een goed paard, ongeacht de discipline. Met Giovanni WS (v. Ampere) ben ik eind maart 2019 voor het eerst (en met succes) Lichte Tour dressuur gestart, met de jonge springpaarden ben ik alleen maar bezig met opleiden. Een prijs zal ik daardoor niet snel winnen, ik hoop ze later op hoog niveau terug te zien met een bevestigde basis.
Eerder was ik voornamelijk dressuuramazone en succesvol met Winner (v. San Remo), die later de Grand Prix dressuur haalde. Ondertussen beet ik me in het springen vast. Dat kon en moest beter en met Blom's Alina (v. Tangelo van de Zuuthoeve) reed ik van het BB (80cm) naar het 1.40m niveau, waarna ze na verkoop internationaal 1.50m sprong in Duitsland.
Achterban
Ik krijg vaak de vraag: 'Hoe doe je dat toch allemaal? Al die opdrachten, al die paarden en ook nog een zoontje.'
Het is heel simpel. Zonder de steun van mijn partner Ramon Koppendraaier - hij is zelf hoefsmid - kan ik niet het bedrijf runnen zoals ik het nu doe. Ramon springt regelmatig op stal bij, zeker als ik in het buitenland zit, en is de beste vader die Milan zich kan wensen.
Een achterban waar ik ontzettend trots op ben...